There are some things in life we hardly can say. Sometimes we keep ourselves silent to play safe, to elude mistakes and to avoid arguments. Whenever I feel that way, I always get my pen and paper just to pour all my emotions, thoughts and opinion just to break the silence. In a way I get myself loose.For I know in this world, it is more than those words we could say. What matter is that you find your own way to express yourself, to let somebody know how you feel, in any way...
Thursday, January 29, 2009
Naisip ko lang...
Balang araw mga pahina ng buhay ko ay lilipas.. Di ko mamamalayan na mabilis lang pala ang pag-ikot ng mundo.. Mga taong nagdaan sa buhay ko.. Mga kaibigang di inaasahan darating at makikilala.. Mga pagkakataong naging masaya.. Mga taong nagpatibok ng puso ko.. Mga taong nagpaluha sa akin.. Mga problemang nalagpasan.. Ilang post na ang nabasa ko.. Mga idolo sa pag-Blog.. Mga pangyayari sa buhay na ilalathala.. Mga post pang darating.. Mga comments na babasahin.. Darating at darating.. ang araw na alaala na lang ang lahat..
Labels:
emote
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
hayz... nakaka emo ang post mo na ito... talagang ganun, everything will come to an end... at dapat ready tayo sa pagdating ng araw na yun.
belated happy birthday nga pala!
tama ka.. darating ang mga panahon na ang lahat ng ngayon ay alaala na lang.. hayz! emo! hahaha
http://fjordz-hiraya.blogspot.com
Ang mga alaalang nagdaan laging nakasunod hangang sa pagtanda.
Sana.. kung dumaan muli sa isipan mo ang name ko inuuna ko na, "maraming salamat" kasi kahit isang sigundo.. dumaan ako sa isipan mo.
@ jettro
wow!! ang lalim nun ah??
hehehe..
thanks din sa pagdaan!!!
(^^,)
Post a Comment