After 8 months and 22 days, that was December 2, 2007.
Kanina, ako yung naka-schedule na mag-message sa Youth service namin sa church. Bilang mga nakatatandang kabataan sa loob ng church, kami ang mga naatasang magdeliver ng message.
Kagabi lang ako nakapag-prepare (buti na lang nanjan si mommy, tinulungan nya ako). Sobrang kaba. Di nga ako makatulog eh. Pero nag-pray na lang ako.
At kanina, mukha namang maayos ko syang na-deliver.
"Kabataang Kristiano, Angat sa iba."
---Yan yung title ng message ko.
Psalms 1:1-3 naman yung verse ko.
Hay. Thank you Lord. Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib.
5 comments:
Praise God for using you on delivering HIS message.
true, somebody up there ALWAYS help you. He presents himself at the perfect time you need him. Sometimes we are anxious, but then again, pag crunch time na, at natapos mo ung ginagawa mo, dun mo mar-relaize na matulungan ka pla niya. It reminds me of a superhero who's there to break your fall. o diba?
@ jez
my pleasure to serve HIM.. :)
@ nyanya
totoo un... tested and proven na yan.. lalo na wen u thought it was the end of the world for you but then something good will come up.. :)
hindi ko na-experience ang magbasa ng mga bible verse noong kabataan pa ako. maswerte ka.
@ kuya redlan
talaga?? never pa??
parang ang swerte swerte ko nmn..
di ko na-imagine na ganun pla ako ka-bless..
thanks for reminding me..
i know blessing comes in many ways..
Post a Comment